In ons Toon Hermans Huis wordt regelmatig een mindfulnesstraining gegeven. Ook in oktober start onze vaste trainer Lex Bubbers weer met een training bestaande uit acht lessen en een stiltedag. Petra van Boetzelaer was een van de deelnemers van de laatste cursus. Met plezier vertelt zij wat mindfulness haar heeft gebracht.

‘Kanker? Daar heb ik helemaal geen tijd voor!’ In een filmpje roept een vrouw die net de diagnose borstkanker heeft gekregen deze zin. Dat was precies zoals ik er ook over dacht. Dus opschieten maar met die chemo, operatie, bestralingen, hoppa. Alleen nog even de immunotherapie erachteraan en dan klaar.

Na de bestralingen kwam de vermoeidheid, het korte lontje, het wattenhoofd. Mijn ongeduld liet zich nog niet temmen, ik moest er NU wat aan doen. Naast oncologische fysiotherapie ben ik – hoofd eerst – met de mindfulness cursus begonnen bij het Toon Hermans Huis in Ede.

Muisstil

Als eerste kregen we het verzoek om elkaar geen adviezen te willen geven. Van schrik waren we de hele les muisstil. Lex liet ons even ‘landen’ of ‘aarden’, even weten dat je hier bent, nu. Gelijk biggelden de tranen over mijn wangen. Rust. Ruimte. Adem in, adem uit. Dat zeg ik tegen mezelf als iets tegenzit, nu zei Lex het. Je adem is je anker, die is er altijd. Wat een mooi beeld is dat, en wat geeft dat een diep vertrouwen.

De oefening met de krent kwam voorbij: met al je zintuigen aandacht aan een krent besteden. Kijken, ruiken, horen, voelen, proeven. Probeer het maar eens, om een aantal minuten zo met een krent bezig te zijn. Ik begon een beetje lacherig, hoezo kan je een krent horen? Nou, toen ik ’m tussen mijn vingers wreef, gaf dat geluid. Toen ik ‘m in mijn mond stopte, hoorde ik het kraken toen ik erop beet. Daar werd ik me nu pas van bewust, door erbij stil te staan.

“Wat doe je dan, bij een mindfulness cursus?” vroeg iemand mij. Mediteren, zei ik. “Wow, kan je dat dan?” Euh..   nou, onder begeleiding van Lex gaat het best wel. Rechtop stil zitten, luisteren naar zijn stem, concentreren op wat hij zegt en van je vraagt. En ja, mijn gedachten zijn er ook en dat mag, zegt Lex. Natuurlijk heb je die, iedereen heeft gedachten. Soms zijn ze erg aanwezig maar gaandeweg kan ik ze steeds beter even opzij zetten. Gedachten als wolkjes in de lucht voorbij laten drijven.

Huiswerk hoort er ook bij, oefenen met begeleide meditatie van een opname. Jeetje, daar had ik echt geen tijd voor hoor. En toch is het wel beter om het wèl te doen, knaagde het stemmetje in mijn hoofd. Tijd maken, grenzen afbakenen, thuis communiceren dat ik even niet gestoord kon worden. Dat hielp.

Er is geen oordeel, zei Lex. Nou, die had ik zelf wel genoeg: het opgeheven vingertje toen ik alweer niet had geoefend thuis, de schaamte bij de tranen die soms opkwamen tijdens de les, of de gedachten die ik had ‘als mensen nu naar binnen zouden kijken, wat zal dat er gek uit zien’ bij de loop meditatie, of de bewegingsoefeningen. Het zinnetje bleef wel hangen, na een paar lessen merkte ik dat mijn eigen oordeel minder scherp werd. Er is geen goed of fout, alles mag. Hou het bij jezelf.

Stiltedag

Dan de stilte dag, daar zag ik een beetje tegenop. Van 10.00 uur  tot 16.00 uur stil zijn, zelfs in stilte eten. Dat had ik nog nooit gedaan! Vooraf kon ik nog net laten weten dat ik hartige hapjes had gemaakt voor iedereen, pak er alsjeblieft een paar van als we straks gaan lunchen. Ook nu weer mochten we eerst landen, aankomen, in stilte. Lex begeleidde ons de hele dag met meditaties, bewegingsoefeningen, en als afsluiting kregen we de opdracht om een wandeling buiten te maken – in stilte. De zon scheen, er was zoveel licht, ik hoorde zoveel vogels, het ruisen van de bladeren en water. De kleuren van de bloemen sprongen eruit, paarse, witte, gele. Een mooie grote vogel met op zijn borst een bruin en wit verenkleed, een snavel met een golvende kromming, prachtig om te zien. Wát een indrukken, wát een prikkels, bijna overweldigend. Op een gewone dag zou ik dat gewoon niet gezien hebben. Nu wel. Wat een beetje aandacht allemaal met je kan doen.

Vragen

Ik had vragen, die mocht ik stellen. Ik heb er nog duizenden, genoeg om ze verder uit te gaan zoeken. In alle rust, met aandacht. Mijn ongeduld is niet weg en ik heb nog steeds wel eens een huilbui en stress, maar dat mag. Dat is niet erg. Het is zoals het is. Die houding geeft al een heleboel meer rust. Ik ben aan het leren om met aandacht te kijken, horen, luisteren naar mijzelf en naar elkaar, zonder oordeel. Een van de mooiste zinnen die mij bij bleef, was ‘Jij wil ook gelukkig zijn’. Als iedereen dat zou denken, zou er wereldvrede zijn. Dit schrijft een tevreden cursist. Wat heeft de cursus mindfulness mij gebracht? Veel meer dan ik dacht!

Ook meedoen?

Heeft Petra u enthousiast gemaakt om onze  mindfulnesstraining ook te gaan volgen? U heeft geluk. In oktober start Lex met een nieuwe cursus. Deze bestaat ook nu weer uit acht lessen en worden gegeven op:  7, 14, 21 en 28 oktober, 4, 11 en 25 november en op 2 december van 9.30 uur tot 12.00 uur. Op 18 november is de stiltedag. U kunt zich aanmelden door een mailtje te sturen naar info [et] toonhermanshuisede [punt] nl.  Deze mindfulnesstraning is bedoeld voor iedereen die op enige wijze geraakt is door kanker. Ook wanneer u naaste bent, bent u van harte welkom.